کاش ... چهارپاره

کاش می شـد بیـن مرگ و زندگی

زنـدگـی را بـی ریـا از سـر نوشت

یـا میـــان جنـگ و دعــوای زمــان

حرف حق را خوب و زیباتر نوشت

کاش می شـد بـذر شـادی و نشاط

در درون سینــه ی دنیــا گذاشت

با ظهــور مهـدی صـاحب الـزمان (عج)

برگ سبـزی در دل فردا گذاشت

کاش مـی شد روی مـوج سبـزه ها

صـورتـی از یـوسـف زهــرا کشیـد

یـا کـه در ایـن کــوچـه هـای انتظار

ردّ پــــای قـــامـت مــــــولا کشیـد

کاش مـی شـد مثـل بـــاران بهـــار

بی صــــدا بـارید  روی غنچــــه ها

یــا مثــال مـــرد شبگـــرد صبـــور

بی غـذا خوابیـد در ایـن کـوچه ها

کاش مـی شد در عبـــور لحظــه ها

بــرگ سبـــزی را نثـــار یــار کــرد

در دل داغِ کـــــویــــر تشنـــه لب

جـان فـدای یــار و آن دلــدار کـرد

... سینـا صـارمی ...